end[/code]
w metodzie “password=” jest użyta zmienna @password do przypisania wartości, w “send_new_password” jest już odwołanie przez self.password. Dlaczego w “password=” nie przesłać parametru “pass” do metody “encrypt” (3 linijka)?
W tym kodzie jest to trochę dziwnie zrobione, bo użyty jest attr_accessor, który tworzy metodę password=, a później ta metoda i tak jest zdefiniowana.
Wywołanie attr_accessor :foo zachowuje się tak jakbyś stworzył takie metody:
[code]def foo=(value) @foo = value
end
def foo @foo
end[/code]
Dlatego to “def password=” jest zrobione jako rozszerzona wersja tej metody, która zapisuje wartość hasła. W środku nie możesz użyć “self.password =”, bo to by skończyło się rekurencją.
Może trochę bardziej przejrzyście by było jakby to było zapisane jakoś tak:
attr_accessor :password_confirmation
attr_reader :password
W tym momencie otwarcie mówisz, że dla password tworzysz tylko metodę do czytania, a metoda do pisania będzie zaimplementowana ręcznie.
dzięki za odpowiedzi.
Z pomocą wskazanego linku, googla i 2h eksperymentów doszedłem do tego co napisał Drogus.
Nie widzę nic złego w nadpisaniu settera dla :password, pozwala oba accessory zapisać w jednej linii, a użycie attr_reader sugeruje że dla tego atrybutu w ogóle nie ma i nie powinno być settera.
Z trochę innej beczki: w Ruby nie można odwoływać się do zmiennych instancji inaczej niż przez metody (dotyczy również przypisywania im wartości), efektywnie twór typu publiczna zmienna instancji w ogóle nie istnieje, zgadza się? Chyba tutaj był pies pogrzebany.
Dokładnie tak - do tych zmiennych zawsze odwołujemy się przez metody. Innymi słowy - są one zawsze prywatne (choć istnieją metody na dostęp “bezpośredni”, to nie będę ich tutaj przytaczał).
Jeśli masz na myśli odwoływać z zewnątrz obiektu to jedynie poprzez napisaną metodę (lub instance_variable_set / instance_variable_get co jednak łamie enkapsulację). Z metody obiektu to przez @ oczywiście.
No właśnie - nie pisałem o instance_variable_set/get bo to jest “zastrzeżone” do specjalnych zastosowań (metaprogramowanie) i lepiej, żeby początkujący programiści nawet nie wiedzieli o ich istnieniu
A co do drugiego - to bym się jednak nie zgodził do końca - często w metodach wew. danego obiektu również korzystam z akcesorów - nierzadko zdarza się, że musimy dodać jakąś funkcjonalność przy zapisie/odczycie takiej zmiennej, a wtedy musimy odszukać jej wszystkie wystąpienia w klasie. Oczywiście nie jest to zazwyczaj trudne, jeśli nie mamy dziedziczenia. Dlatego nawet w wypadku odwołań wewnętrznych, lepiej stosować akcesory - w szczególności w klasach dziedziczących.
